بزرگ مردان کوچک

یکسال گذشت و 5 ابان 90 از راه رسید و نوید یکساله شدن امیر همایون رو داد. عزیزم یادم نمیره موقعی که خانم پرستار با سه تا نی نی وارد اتاق شد و من با یک نگاه تونستم تو رو بشناسم.بله اشتباه نمیکردم خودت بودی و وقتی بغلت کردم ارامش عجیبی سراسر وجودم رو فراگرفت.الان یکسال از اون روز می گذره و تو کنار من گریه کردی و خندیدی ، رشد کردی و بالیدی و من خدا رو به خاطر داشتن تمام این لحظات ناب سپاسگزارم. عزیزم امسال که نمی شد واست تولد بگیرم ولی قول میدم حتما سال بعد برات بگیرم     :تقدیم به پسرم ماه تولد تو کدوم ماه قشنگه ...

بالاخره تابستون تموم شد و روز اول مهر ٩٠ رسید و پسرم،عزیز دلم، یه سال تحصیلی جدید رو شروع کردی. منم اون روز باهات اومدم و با هم دیگه پیش خانم معلمتون خانم دبیری رفتیم و باهاش آشنا شدیم. الان که این مطلب رو می نویسم چند ماهی از شروع سال تحصیلی می گذره و خدا رو شکر خانم معلمت از وضعیت درسیت کاملا راضیه و تو موفق شدی توی مسابقه علمی نفر اول بشی ولی وایییییییییییییی چقدر دوست داری بازی کنی عزیزم اینقدر بازی میکنی که حتی تغذیه هات رو هم نمیخوری و کتاب های کمک اموزشی رو هم که برات گرفتم به غیر از یکی از بقیه به عنوان دکور استفاده میکنی ولی خدا رو شکر روی درست تاثیر منفی نداشته. دوستت دارم عزیزم. انشالله همیشه موفق باشی   ...